Die Ginsheimer Kerb

(Kerwespruch von Georg Dauborn† sen.)

Kerweborsch die 'Unverwiestliche' von 1958

 

Kerwspruch von 1958

Wir grüßen heut' zum Kirchweihfeste, die Ginsemer und auch die Gäste.
Wir wussten es: Ihr kommt ja doch, trotz Schwarzbachluft und Schnookeloch.

Wir freue uns hier über jeden, Ihr seid in Ginsem - nicht in Schweden!
Bei uns ist jeder Gast geehrt', Wir wissen noch, was sich gehört.

An unsrer Kerb ist noch was dran, "ein Treffer" wie bei Helmut Rahn.
Ihr fühlt Euch wohl hier ganz bestimmt, nur wer sich "Abseits" mal benimmt,
und übel aus der Rolle fällt, wird wie "Juskowiak" kaltgestellt.

Hier ist nicht schuld, wenn's geht mal krumm, der "Schiri"und das "Publikum".
Hier geht's um annere In'tresse, "die Meisterschaft im Brotworschtesse".

Aach Ripp'scher, Hees'scher, Kotlett, Schinke, Ihr kriescht bestimmt aach was zu trinke.
Bei uns iss heit, dess muss mer lowe, die Rationierung uffgehowe!!!

Un heit trifft sich, des sin kaa Schwänz, die "Kerwe-Gipfelkonferenz".
Dass mir dabei gut kumme dorsch, dafür sorge "die Kerweborsch".

Ein guter Jahrgang, des is klar, mir sin zum Teil noch Friedenswar.
Zwar bös empfange uff de Erd, zum Glück am Boden nicht zerstört.

Mit Kalorie uffgepäppelt, mer hot uns domols schon veräppelt.
Amerikanisch dann erzoge, gelernt zu spucke große Boge.

Mit Maisgrieß hot mer uns traktiert, uns dann als "Halbstark" deklariert.
Trotzdem sinn mer noch net vedorbe, un an dem allen net gestorbe.

Mir sinn noch klor, un aach kaa Strunzer, uff alle Fäll, die Kerb is unser!
Dabei iss sicher ganz gewiss, dass unser Kerb aach eier iss!

Bei der Gelegenheit sei hier, an reifere Jugend appeliert.
Kommt widder mol zu uns zum tanze, ihr geht doch owends net in Banze.

Un sagt uns net, die Tänz von heit, sin garnix für die alte Leit.
Denn der Begriff steht immer schief, alt und jung is relativ.

So mancher is mit siebzehn schon, merb wie e alt verdörrt Zitron.
Mit siebzig is noch mancher jung, also, ihr kummt net drum herum.
Tut uns net immer nur verdamme, mir feiern unser Kerb zusamme!

Nun sollt ich, weil es hier so Brauch, vom Ortsgeschehe spreche auch.
Aaner hot Freud', der annre Schade, so manche tun direkt druff waarte.

Wenn and're durch Kakau gezerrt, s'is oft aach netde Rede wert.
Die sich die Finger donoch lecke, hon meistens selber Dreck am Stecke.

Drum mach ich's korz un sags eich heit, die Ginsemer sin brave Leit!
Dabei sei freilich hier notiert, dass ab und zu mal was passiert.

Aach hot mer hier, des sinn kaa Bosse, en Landwirt beinoh totgeschosse.
Es ging noch gut, s'is aach kaa Wunner, die Landwirtschaft geht niemals unner!

Un wann aach kumme tut was kimmt, weil's Fett noch immer owwe schwimmt.
Verkehrsunfälle gibt es wohl, am meisten durch den Alkohol.
Der Schorsch vom Moped flog im Boge, dem war e Schwalb an Kopf gefloge.

Bischemer Borsch, die Sag' geht um, die reiße dort schon Mauern um.
Die könnte, hätt' ich zu bestimme, bei uns e dankbar Aufgab' finne.

Die Sache richtig eingefädelt, un unser Ortsbild wär veredelt.
Es wär der Gruppe "Nieder-Riß", der Dank der Radfahrer gewiss!

Man hat aach viel hier mol gelacht, weil Karl aus Kunstdüng Speis gemacht.
Un den Zement, der stand bereit, hot uff de Acker er gestreit.
Er hot halt eigene Gedanke, so macht mer's an der "krummen Lanke".

Fritz war ein Blumen-Kavalier, aach Käpten war er mol am Pier.
An Faßnacht fuhr er auf dem Boot, un war vom Grog schon halwer tot.
Blieb doch an Bord, uff jeden Fall, wacht nachts uff in de Autohall.

Es iss bei uns aach vorgekomme, mer hots zu Haus bös uffgenomme.
weil er getrunke über'n Dorscht, is er net bei de Kerweborsch.

Es is in Ginsheim halt so üblich, beim Polterabend bleibt's net friedlich.
Mer is net immer wohlgeneigt, werd aach vielleicht mol angezeigt.
Denn es ist laut Gesetzesbuch, sowas doch "Hausfriedensbruch".

Do lob ich mir en ann're Mann, der fasst die Sach' humorvoll an.
De Polterer gab er e Flasch' Woi, dofür läd mer den Dreck widder eu...

Doch will ich mich emol verschnaufe, un aach emol e Gläsche (sufe) trinke.
Des Motto uns'rer Kerweborsch: Viel Appetit un immer Dorscht!!!

Der Gastwirt……………………………………………mit seiner ganzen Familie der lebe: Hoch-hoch-hoch
----jetzt gesungen mit Musik ---
Hoch soll er leben…. oder: Ein Prosit, ein Prosit der Gemütlichkeit …
oder: Wir trinken noch ne Flasche Wein

Jetzt hör ich uff, mei Maul hot Franze, mir wolle jo aach endlich tanze.
Betracht eich nor mol des Gezappel (nach dem Wagen deuten), was geb ich für mei dumm Gebabbel!

Ihr seid recht herzlich eingelade, wann ihr net kummt, is eiern Schade.
Vergesst um alles in de Welt, net für die Kinner es Kerwegeld.

Und dann hinein in unser Kerb, mit uns'rem Spruch "Kampf dem Verderb".
Wir rufen nun zum Schlusse noch:

Der Ginsemer Kerb - ein dreifach Hoch .....


Merkel war Georg Dauborn jun